آقا بیا که سـخـت پـریـشان شدیم ما            از کرده‌های خویش پشیمان شدیم ما

از نور روی ماه تو دوریم و اینچنین            بی‌نور روی ماه تو حیران شدیم ما

آقــا بـبـار بـر دل بـیـچـارۀ کـویــر            آقا بـبـار که مـثـل بـیـابـان شدیم ما

مثل کویر که خیره شده سمت آسمان            محـتـاج یک عـنایت باران شدیم ما

باران شدیم تا که محرّم رسید و باز            با روضۀ حـسین مسـلـمان شدیم ما

تا نـالـۀ بُـنـی رسـیـده به گـوشـمـان            با گریه های فـاطمه گریان شدیم ما